Dit artikel verscheen op woensdag 8 december 2021 in De Paardenkrant
Ruim twee weken had het Nederlandse Welsh Pony & Cob Stamboek (NWPCS) geen bestuur, nadat de vier hoofdbestuursleden per direct opstapten tijdens de Ledenraadsvergadering van 12 november. Op 1 december kwam het verlossende bericht: het hoofdbestuur is opnieuw benoemd. Voorzitter Piet Peters geeft zijn visie op de gebeurtenissen en legt uit waarom hij ondanks alles weer enthousiast aan de slag gaat.
‘Geen rancune houden; een streep eronder en weer door’
Het bericht over het aftreden was kort maar duidelijk: ‘In de Ledenraadsvergadering ontstond een discussie over de nieuwe statuten en reglementen en het proces hiernaartoe. Het hoofdbestuur voelde zich in deze discussie onvoldoende gesteund en is daarom uit zichzelf opgestapt.’ Nog iets duidelijker: de ledenraadsleden uit regio Noord stemden tegen het aannemen van de nieuwe statuten en reglementen van het stamboek.
Veel vrijwillig werk
Piet Peters legt uit waarom dat voor het bestuur een breekpunt was: “Vijf jaar geleden, toen ik in een interim-bestuur begon bij het NWPCS, was al duidelijk dat we aan de slag moesten met de statuten en reglementen. Het is extra urgent omdat de wet Bestuur en Toezicht Rechtspersonen per 1 juli is ingegaan. Dat houdt onder andere in dat een bestuurder van een vereniging hoofdelijk aansprakelijk is als er sprake is van onbehoorlijke taakvervulling.
van het NWPCS.
FOTO VIVIAN HESEN
Uiteraard sluit je een verzekering af om de risico’s af te dekken, maar die geldt niet als je als bestuur bewust bepaalde zaken niet goed geregeld hebt. Het is dus belangrijk dat een stamboek haar statuten en reglementen goed op orde heeft en daar zijn we drie jaar geleden al mee begonnen.
Bestuurslid Rhodé van de Praat trok die kar en vooral zij heeft er ontzettend veel tijd in zitten. Er is een jurist bij gezocht en gedurende het hele proces hebben we de concepten regelmatig teruggelegd bij de ledenraadsleden, die het via de afdelingen weer voorgelegd hebben aan de leden. Er zat, kortom, ontzettend veel tijd en werk in, uitgevoerd door vrijwilligers, en het lag nu eindelijk klaar.
Gebeld en geappt
We zagen absoluut niet aankomen dat er tegengestemd zou worden. Maar dat gebeurde wel, en ook nadat we uit de vergadering zijn gegaan en hebben aangegeven dat dit voor ons echt opgelost moest worden, veranderde dit niet. De groep bleef bij haar standpunt. Toen hebben we als bestuur unaniem besloten: dit gaan we niet doen. Dat was ook emotioneel voor het bestuur: er was zo hard gewerkt, nu was het na drie jaar eindelijk klaar en dan gebeurt dit.”
‘We hadden een goed bestuur, het liep goed en we hadden er veel lol in. Waarom zouden we dan niet verder gaan?’
Dat de ledenraad twee dagen later alsnog unaniem akkoord ging met de nieuwe statuten en reglementen was uiteraard ook een belangrijke stap in de goede richting. Toch duurde het nog even – bijna twee weken – voordat de kogel door de kerk ging en bekend gemaakt kon worden dat het voormalige bestuur weer aan de slag gaat. Peters: “Ik voelde me echt beroerd, de dag nadat we eruit gestapt zijn. Er hebben vervolgens heel veel leden gebeld en geappt, dat heeft zeker invloed gehad. We hadden een goed bestuur, het liep goed en we hadden er veel lol in. Waarom zouden we dan niet verder gaan?”
Goede advocaat
Een dag later vielen er twee dagvaardingen op de mat. Het NWPCS meldt op haar website: ‘Ze komen van leden van de afdeling Noord, die betrokken waren bij de integriteitsschending van een besloten vergadering van de Ledenraad in november vorig jaar. (De digitale vergadering werd zonder dat dat bekend werd gemaakt bijgewoond door een jurylid).
Eén van de leden is het niet eens met de schorsing als jurylid en claimt schade te lijden als gevolg hiervan en vordert onder meer de schorsing als jurylid op te heffen. Twee andere leden vorderen ook hun schorsing met terugwerkende kracht op te heffen en vorderen onder meer dat alle besluiten van de Ledenraad sinds november 2020 ongeldig worden verklaard.’
Peters maakt zich hier geen zorgen over. “We hebben een goede advocaat, dezelfde die geadviseerd heeft in de integriteitskwestie. Het kost allemaal veel geld, geld van de vereniging dat we liever aan andere dingen besteden, dus ik hoop van ganser harte dat ze tot zinnen komen.”
Dreigementen
Wel merkt de voorzitter dat de ‘coronasituatie’ zorgt voor verruwing in de omgang, ook binnen het stamboek. “Binnen de kleinere stamboeken is wel vaker gedoe, maar ik merk echt dat de lontjes mu korter zijn. Ik ben niet snel bang, maar ik heb ook dreigementen naar mijn hoofd geslingerd gekregen en dat vind ik een kwalijke zaak.
‘Roddel, opruien, bedreigen en scheld- en vechtpartijen: we moeten het als sport én fokkerij niet accepteren’
Ik ben dan ook heel blij met het bericht dat de Sectorraad Paarden aan de slag gaat met het onderzoek naar ongewenst gedrag binnen de sector. Dat komt namelijk niet alleen in de sport voor. Roddel, opruien, bedreigen en scheld- en vechtpartijen: we moeten het als sport én fokkerij niet accepteren.”
In de ogen kijken
De komende periode is er vooral één van actie, meent Peters. “De hengstenkeuring staat voor de deur en die moet er als vanouds stáán. Ook gaan we dit jaar voor het eerst een show organiseren; ook daar moeten we echt gas op geven. Ik heb er absoluut vertrouwen in dat we weer mooie dingen gaan doen met elkaar. Het overgrote deel van de 1250 leden van ons stamboek is positief en gaat daarvoor, net als wij.”
Rancuneus is Peters naar eigen zeggen absoluut niet. “Twee van de drie opgestapte ledenraadsleden willen graag een gesprek om de lucht te klaren en dat vind ik helemaal goed. Het is beter om dit soort dingen uit te praten, dan kun je elkaar later ook weer prima in de ogen kijken, als je elkaar tegenkomt. Rancune zit niet in mijn karakter; ik zet er een streep onder en ga weer door. Om die reden kijk ik ook nooit foto’s: ik kijk veel liever naar de toekomst.”
Verschillen
Peters licht met een voorbeeld toe waar het onder andere over ging bij het afstemmen van de statuten en reglementen. “Stel dat een van onze leden de vereniging willens en wetens benadeeld, welke sanctie moet daar dan op staan? Neem een hengstenhouder die maar even een andere hengst laat dekken omdat de ‘juiste hengst’ om wat voor reden dan ook niet beschikbaar is. Binnen het stamboek wordt dna steekproefsgewijs gecontroleerd – het is te duur om dat bij ieder veulen te doen. Daardoor zou het kunnen dat we er tien jaar later achter komen dat bepaalde nakomelingen afwijkend dna hebben en dus niet de vader hebben die op het papier staat. Het kost bakken met geld om zo’n fout te herstellen. Welke boete zou iemand dan moeten krijgen? In Zuid vond men 50.000 euro in eerste instantie te weinig; daar wilde men 250.000 euro. Terwijl in Noord gepleit werd voor een boete van 10.000 euro. Zo ver kunnen de meningen dus uit elkaar liggen! We hebben het uiteindelijk op 50.000 gehouden.”
