De 20e Internationale Welsh Show in Australië werd op 23 en 24 november gehouden in Sydney. NWPCS-jurylid Ad Beekman van de Lintelo Stoeterij werd gevraagd om te komen keuren. Zodoende reisde hij eind november 2019, samen met Gerrit van Beek van de Singels Welsh A-fokkerij, af naar Down Under. Na de show huurden de twee Welsh-liefhebbers een auto om door de omgeving te toeren, verschillende Welsh-stoeterijen te bezoeken en wijn te proeven. Ze namen een kijkje op de Victorian All Welsh Show en reisden door naar Nieuw Zeeland om op de show van the Great Lakes All Welsh Club te keuren en stoeterijen te bezoeken. Deze week deel 1 (van 3 delen) van het reisverslag.
Deel 1: Jureren op de 20th International Welsh Show Australia
Niet lang voor Ad Beekman afreisde naar Australië om er te jureren op de International Welsh Show, zat hij bij Gerrit en Leny van Beek aan de keukentafel en vertelde erover. ‘Dat zou Gerrit ook geweldig vinden’, zei Leny, waarop Beekman hen zijn vluchtgegevens gaf. Diezelfde avond boekte Van Beek een stoel op dezelfde vlucht en zo kwam het dat ze op donderdagavond laat, op 21 november, gezellig samen landden in Sydney.
‘Enorm veel sfeer, grote rubrieken en van voor tot achter pony’s met kwaliteit’
“Later op onze reis kreeg het nog een leuk staartje dat Gerrit met me mee was”, zegt Ad Beekman, “maar dat vertel ik in deel drie van het verslag. Op vrijdag zijn we in Sydney wezen rondneuzen en op zaterdag stond ik al om 8 uur in baan om pony’s te keuren.”
Een Brit en een ‘buitenlander’
De Welsh Pony & Cob Society of Australia viert dit jaar haar gouden jubileum en organiseerde de twintigste editie van de International Welsh Show. Ad Beekman jureerde samen met de Brit Kevin Walker de sectie B’s en de Partbreds. Vervolgens keurde Walker de rijrubrieken en Beekman de tuigrubrieken.
Colin Tibbey was door de organisatie aangetrokken om de A’s te keuren samen met de Zweedse Anna Jutestrand Tollbom. “Voor iedere rubriek aan de hand had de organisatie een Brits panellid aangetrokken om samen met een jurylid van een ander buitenlands stamboek te jureren”, vertelt Ad Beekman.
“Kevin en ik hadden redelijk goed dezelfde smaak. De ene keer wilde hij nog wel graag een pony opschuiven en een enkele andere keer wilde ik een pony iets op een andere plek zetten, maar we hadden geen meningsverschillen. Onze B-kampioen werd Imperial Pavarotti, van de bekende Australische fokker Mark Bullen, waar we later tijdens onze trip de stoeterij van bezocht hebben.”
Eyarth Tigra
Over de kampioen zegt hij: “Een heel mooie hengst met gigantisch veel uitstraling. We keurden er zonder catalogus en ik wist ook absoluut niet welke voorbrengers bij welke fokkers hoorden. Dat is fijn keuren. Achteraf wist ik dat het om een Imperial-gefokte zoon van Eyarth Tigra ging. En toen bleek ook dat de pony die we reserve youngstock-kampioen hadden gemaakt, een dochter is van Eyarth Tigra, namelijk Imperial Lady Athena.”
Waxwing Peru
Beekman vertelt verder: “Keyi Condoleezza, de youngstock kampioen sectie B en later ook de reserve supreme overall youngstock kampioen, is overigens een dochter van Waxwing Peru. Peru is een volle broer van de in 2018 voor het NWPCS goedgekeurde dekhengst Waxwing Perrin.”
“De standaard kwaliteit op deze keuring was heel hoog”, zegt Beekman. “Er waren veel grote rubrieken waarin zowel voorop als ook achteraan prachtige pony’s stonden die in Nederland goed mee zouden doen en misschien zelfs moeilijk te verslaan.”
‘Mensen vinden het superleuk om te showen’
“Ook de ruinen waren hier heel goed vertegenwoordigd. De mensen daar vinden het superleuk om te showen. Ik merkte hiervoor meer enthousiasme dan in Nederland.”
Kampioen van de Partbreds, die Beekman keurde, werd Cheraton Caesar. “Een heel mooie, grote Partbred. We dachten in eerste instantie dat er Welsh Cob in zat, maar dat bleek later niet zo. Wel is het een mooi huntertype met voldoende Welsh-uitstraling en heel fijne, elastische gangen. Tijdens het keuren weet je werkelijk niets; je hebt geen boekje, kent de mensen niet en de paarden niet. Later bleek dat deze partbred al meervoudig kampioen onder het zadel was. En onder het zadel won hij op deze keuring overigens ook.”
Veel en grote rubrieken
De keuring kende zo rond de 500 inschrijvingen. “Veel en grote rubrieken”, zegt Beekman. “mensen konden met veel linten naar huis. Sommige schreven één pony voor wel drie of vier rubrieken in; keuring aan de hand, leading rein, onder het zadel met een ouder kind, … Er waren ook veel kleine fokgroepjes. Dan kwam men er achter dat er van een bepaalde vader nog een nakomeling rondliep en dan staken de eigenaren de koppen bij elkaar en schreven ze een fokgroep van die hengst in.”
‘De jeugd wordt Down Under enorm betrokken bij de keuringen’
“Mijn mond viel open bij de leading rein. Ik zag hele rijen met kinderen in een rijjasje en daarbij een moeder in een mantelpakje van dezelfde stof en een frontriem met rozet in dezelfde kleur. En veel details, zoals overal een rood strikje. Bij ons zie je twee of drie leading rein combinaties en op de CK misschien vijf of zes, maar hier waren het er zo’n twintig. De jeugd wordt Down Under enorm betrokken bij de keuringen. Bij ons vinden we dat dan te lang duren, maar daar doen ze het gewoon.”
Kampioenskeuring in het donker
Beekman vertelt verder: “We begonnen om 8 uur ’s ochtends met keuren en na een paar rubrieken kwamen ze ons al vertellen dat we anderhalf uur achterstand hadden. En dat terwijl we toch vlot keurden en plaatsten. Het is daar nu zomer, maar het werd al donker toen we aan de kampioenskeuringen begonnen. Er kwam al iemand met een auto om met de koplampen bij te schijnen. Ik grapte dat we op deze manier alleen de schimmels kampioen konden maken. Maar er is daar een grote binnenhal en daar werden uiteindelijk de kampioenen gekozen. Om half tien waren we klaar. Over de gehele dag had ik 15 tot 20 minuten pauze gehad. Maar door de adrenaline bleef je wel in de benen.”
‘We Have a Champion’
Op de tweede keuringsdag kon Beekman zich bij Gerrit van Beek voegen en de keuring vanaf de zijlijn aanschouwen. “Ik ben nog wel achter de uitslagen aan geweest, maar dat kan je daar gewoon vergeten. De keuring was prachtig om mee te maken en omroeper Rob Jones liep van de ene naar de andere ring om de uitslagen door te geven … ‘we have a champion!’, maar organisatorisch kunnen ze nog wel wat van Nederland leren.”
Wordt vervolgd …
Deel 2: Australië – Stoeterijbezoeken en Victorian All Welsh Show
Deel 3: Nieuw-Zeeland – Stoeterijbezoeken en Great Lakes All Welsh Club
Over Ad Beekman
Ad Beekman werd geboren op 25 november 1950 en vierde dus in Australië zijn 69e verjaardag. De Welshpony’s kwamen in zijn leven toen hij met een Welsh A-vierspan ging mennen. “Ik ben dus begonnen, omdat ik mennen zo leuk vind. Het devies van mijn toenmalige echtgenote Yvonne is dat de pony’s het wel goed moeten doen op de keuring, dus een goede rasvertegenwoordiger zijn. Zo begonnen we op de Lintelo stoeterij met het fokken van sectie A’s. Echter die konden op een gegeven moment het staptraject moeilijk halen en daarom stapten we over op B’s.”
Ik heb tien jaar vierspanwedstrijden gereden en toen tien jaar voor het stamboek gejureerd. Vervolgens ben ik slipjachten gaan rijden. Dat dacht ik ook tien jaar te doen, maar inmiddels doe ik dat al achttien jaar en binnenkort rijd ik mijn vierhonderdste slipjacht. Vorig jaar ben ik ook weer begonnen als jurylid bij het NWPCS. De fokkerij heeft om verschillende redenen op een laag pitje gestaan de laatste vijftien jaar. Maar ik heb de hengst Lintelo Gawain aangehouden en nu fok ik weer.
‘Tip: test de pony waar je mee wilt fokken op bruikbaarheid’
Eén vuistregel van me in de fokkerij is dat een pony bruikbaar moet zijn. Mijn tip is dan ook: test een pony op bruikbaarheid. Dat moet het uitgangspunt zijn. Dus niet denken ‘daar ga ik maar mee fokken’, als een pony niet bruikbaar blijkt te zijn.”
Exclusief voor NWPCS.nl
